ضرورت همسازی سازه و معماری در معماری معاصر

آنگاه كه تمدن بشر به وجود آمد، قبل از تولد هر حرفه دیگری معماری متولد شد و ایرانیان آن را چنان با فن آوری و هنر درآمیختند كه نام و یاد آنها برای همیشه زنده باقی ماند. اتكا به این افتخارات كهن موجب گردیده كه معمار معاصر چشم خود را به واقعیت های عصر خود ببندد. در وضعیت كنونی پیشرفت سریع فن آوری ساخت و ساز باعث گردیده كه بدون دانش فنی و عدم اطلاع از اصول قوائد طراحی، ساخت ساز معمارانه برای افراد غیر متخصص مقدور نباشد. از طرف دیگر معمار معاصر می بایستی نسبت به مهندسی، زیبایی شناسی، جامعه شناسی و نهایتا برنامه ریزی آگاه و بصیر باشد، اما با این وجود معماران امروز تحت تاثیر سنت های قدیمی همانند یك هنرمند صرف آموزش می بینند. در دوران معاصر همراه با روش های آموزشی جدید در دانشكده های معماری، انفصال معماری و فن آوری به طور خاص سازه در حوزه آموزش معماری و طراحی معماری به صورت مشهود به وقوع پیوسته و در بسیاری موارد این دو به مثابه دو مقوله مجزا در نظر گرفته شده اند. در این مقاله سعی گردیده ضمن اشاره به سیر تحول همسازی سازه و معماری به ضرورت همسازی فضا و سازه به صورت كاربردی، جلب توجه معماران و مهندس سازه به این موضوع و نحوه همكاری نزدیك و واقعی بین آنها پرداخته شود.

(1.6 مگابایت) دانلود مقاله