ویلا درویش آباد

این پروژه یک فضای معماری را از طریق ترکیب بندی اصول معماری مدرن با معماری سنتی ایرانی خلق می کند. نمودار نشان می دهد چگونه این ترکیب بندی در یک مسیر منسجم رخ داده است تا فضای جدیدی را بسازد که دارای کیفیت نو و متفاوتی از انچه ساخته شده است را دارا باشد.

ایده:
من همیشه فکر می کردم چیزعجیبی در مردم کشورهایی نظیر ایران وجود دارد. مردمی که دارای تاریخ ۴۰۰۰ سال در فرهنگ و معماری بودند و در یک دوره کوتاه بعد از مدرنیسم همه چیز تغییر کرد. فرهنگی که گم شده است، مدرنیسمی که چیزی از آن نمی دانیم و فقط مدرن شده ایم!
چیزی که من تلاش کردم انجام دهم، ایجاد یک معماری جدید با کیفیتی جدید بود که نه ایرانی و نه مدرن است ولی در عین حال کیفیت هر دو معماری را داراست. برای توضیح بیشتر، در این خانه  فضای آزاد در طبقه همکف، همانند فضاهای آزاد در معماری مدرن، را داریم. در طرف دیگر، در طبقه دوم، فضایی را داریم که با دیوار احاطه شده است. این فضا به سمت مرکز و در جهت عمودی و جلو به آسمان و زمین باز می شود. چیزی که شما می توانید در معماری سنتی ایرانی ببینید. اما قسمت جالب این خانه فضای میانی است.(طبقه اول) در حقیقت مابین فضای مدرن طبقه هم کف و فضای سنتی طبقه دو، فضایی در وسط ایجاد می شود که در عین داشتن ویژگی هر دو طبقه، کاراکتر خاص خودش را دارد.
چند سوال ایجاد می شود:
چگونه دو فضا، دیالوگی را شروع می کنند؟ توسط فانوس شیشه ای و نوری که منتقل می کنند.
آیا می توان این کیفیت جدید فضای ایجاد شده در وسط (طبقه اول) را تغییر داد تا بیشتر شبیه طبقه همکف یا بیشتر شبیه به طبقه دوم باشد؟ درب تاشو، در طبقه اول این عناصر را کنترل می کند. در حقیقت اگر این درب های تاشو بسته شوند، ما فضای مرکزی را با نوری در وسط و ارتباطی را در جهت عمودی داریم. اما وقتی این درب های تاشو باز شوند ما ارتباطی افقی و فضایی آزاد خواهیم داشت.