کوشک آب سرد

دیوارهای سنگی که اصالت مصالح بومی را خالص و بی پرداخت به نمـایش می گذارند با ایستادگی برگرفته از طراحی منحنی، در شرق و غرب مرزی برای درون و برون کوشـک می سـازند.
در میـان این درونگرایی، حیاط مرکزی که کـوشـک را به تابستان نشین و زمستان نشین تقسیم میکند، جا خـوش کرده است. تابستان نشینی که عطر جالیزها وخنکای نسیم “آب سرد” را با بادگیـر بر گرفته از معمـاری ایرانی در سایه و سکوت دیوار های ضخیـم بومی تجربه می بخشد .
فضاهای سیال میان ۲ دیوار سنگی کشیده ، که با درونگرایی حیاط میانی ترکیب شده با گذر از فضاهای برونگرای کوشک در امتداد باغ گسترده شده اند . در این فضـا حسی دو گانه از رهایی بر درونگرایی و آزادی برونگرایی تجربه می شود .
گشـودن درب هـای حیـاط میانی و ترکیب این حیاط با تابستان نشین و زمستان نشین فضایی وسیع ، دلباز و بهاری را برای ساکنان به ارمغان می آورد.

دیوارهای ضخیم باربر با مصالح بومی همزمان که ایستایی کوشک را با فرم منحنی ممکن می سازند، معماری کوشک را به وجود می آورد.
کاهش انـرژی خاکستـری در حین بهره برداری از بنا، با استفاده از دستاوردهای معماری بومی، مانند استفاده از دیـوارهای ضخیـم و تقسیم فضاها با در نظرگرفتن تابستانی نشین پرنـور که از خنکای بادگیر بهره می بـرد و زمستان نشینی پرآفتـاب.