رستوران کانکریت

با توجه به ایده معماری پروژه که بخشی از حجم ساختمان از زمین بالا آمده و بدون وجود هیچ نقطه ی اتکای مستقیمی بر زمین، در دو جهت عرضی و طولی تغییر شکل داده و از زمین فاصله می گیرد، مهمترین چالش طراحی سازه، ایجاد یک سیستم و پیکربندی کلی برای سازه بوده است که پایداری بخش بیرون زده ساختمان را در تعادل با بخش اصلی ساختمان تامین نماید. به منظور تامین ملاحظات معماری و حذف تیر و آویز از زیر سقف و ایجاد یک سقف مسطح متکی بر دیوارها، سیستم سازهای از نوع دیوار باربر برشی بتن مسلح و سقفها از نوع پس تنیده در نظر گرفته شده است.

یکی از تجربه های این پروژه، تلاش برای به خدمت گرفتن سازه و حضور حداکثر آن در معماری بود. با توجه به بودجه محدود پروژه، finishing های معمول، زاید و بعضا گران از پروسه طراحی حذف شد و عناصر سازه ای به صورت expose، فرض شدند. قطعا اجرای این گونه تصمیمات با سختیهای فراوانی روبروست که این پروژه هم از آن بی نصیب نماند. بضاعت پیمانکاران، نبود تکنولوژی و عدم تجربه های قبلی، عواملی هستند که به واقعیت پیوستن این مسیر را کمی سخت می نماید. در نهایت هر چند محصول به لحاظ اجرا، بی نقص نیست اما این اتفاق کلی و میزان تاثیر گذاری که در ذهن ما بود، تا حد زیادی حادث شده است.

صورت مساله این پروژه ساده بود: طراحی ساختمانی با زیربنایی مشخص و بودجه ای محدود برای یک رستوران، بنایی کوچک با دو طبقه اصلی و یک نیم طبقه که میتوانست در دل سالن اصلی رستوران جای بگیرد. (دلیل تاکید ما بر روی عنوان «ساختمان رستوران» این است که معماری داخلی این پروژه علیرغم اشتیاق ما برای انجام آن، در پکیج کاری ما قرار نگرفت. متاسفانه این بخش بسیار نا مطلوب و بدور از هماهنگی اولیه با معماری بنا انجام شد. این مهم، امکان تهیه عکس از برخی فضاهای تمام شده داخلی را از ما گرفت.)

در پروسه طراحی تلاش شد تا معماری، همان سازه و سازه همان معماری باشد، عناصر سازه ای، نمایان (expose) فرض شدند و با افزودن عناصری چون شیشه، سرامیک کف و المان های تاسیساتی، کلیات پروژه شکل گرفت. در این میان و در قاب ورودی شکل گرفته برای تلطیف و افزودن مقیاس انسانی به ورودی، از کاشی های دست ساز رنگی استفاده شد و تصویر حجم به هوا بر خاسته بر روی زمین، به حوض آب تبدیل شد.