ساختمان مسکونی سالاریه

ساختمان مسکونی سالاریه ، مجتمع مسکونی با زمینی به مساحت 600 مترمربع می باشد که در هر طبقه حدود 90% مساحت زمین دارای مجوز ساخت بوده است.

عرض زیاد ساختمان ، تعدد واحدهای مسکونی و حجم زیاد بازشوها در جدار بیرونی از جمله مسائل مهمی بود که در این پروژه با آن مواجه بودیم. جلوگیری از اغتشاش و پراکندگی ناشی از وجود تعداد کثیری از پنجره مهمترین مسئله ی طراحی در نظر گرفته شد

برای ایجاد هماهنگی نیازمند پوسته ای برای پیوستگی نما بودیم. از طرف دیگر با توجه به قوانین شهرداری برای ایجاد کنسول فضای مرکزی نما می توانست از کنسول استفاده کند و حداقل فاصله ی کنسول از ساختمان های جانبی دو متر بود. بدین ترتیب برای ایجاد کنسول هایی هماهنگ با قوانین شهرداری ، از باکس های مدرنی که در طبقات مختلف روی هم می لغزند و تراس های هر واحد را شکل می دهند استفاده شد. این باکس ها زمانیکه به سطح نما برخورد می کنند بر فضای داخل نیز تاثیر می گذارند. بدین ترتیب باعث فرورفتگی فرم مسطح نما می شوند ، همچنین هر کدام از این باکس ها برای یک واحد نقش تراس را برعهده دارد . از طرفی برای واحد دیگر در همان طبقه بوسیله ی فرورفتگی هایی که از برخورد باکس ها با سطح نما ایجاد می شود فضای تراس شکل می گیرد. اینگونه از دید مستقیم تراس های هر واحد به یکدیگر نیز جلوگیری شد تا مرز و محرمیت هر واحد حفظ شود.

با شکل گیری باکس ها و تاثیر آنها بر فضای داخلی و فرم مسطح نما ، سطح نمای اصلی به وجود آمد که دارای سه لایه شد : لایه ی ابتدایی که شامل باکس ها (کنسولها) است ، لایه ی میانی که همان سطح اصلی نما است و لایهی درونی که از برخورد باکس ها به سطح نما شکل گرفت و باعث فرورفتگی فرم شد. بر روی لایه ی میانی (سطح اصلی نما) که دارای بازشوهای زیادی بود . پوسته ای از الوارهای چوبی شکل گرفت تا تمامی سطح نما و بازشوها یکپارچه شوند و حجم به صورت پیوسته شکل بگیرد.
از طرف دیگر با ایجاد کنسول و تعدد لایه ها هر واحد کیفیت های مختلفی از ورود نور را تجربه می کرد : در داخل باکس ها نور به صورت مستقیم وارد شده ، در قسمت نمای پوسته ای که با الوار چوبی پوشیده شده بود نور با عبور از چوب ها به صورت غیر مستقیم و هدایت شده به فضای داخل راه می یابد. در نهایت پروژه به صورت حجمی هماهنگ و پیوسته از ترکیب باکس ها و سطوح پوستهای چوبی شکل گرفت که دارای هویتی یکپارچه بود.