آپارتمان نیلوفر 22

در تهران فرم ساختمان ها به دلیل شرایط اقتصادی و بازار، منجر به محدودیت سیستم سازه ای ساختمان ها می شود. دستورالعمل های دو بعدی برای معرفی کردن گونه شناسی معماری شهری به همراه ساخت و ساز روتین منجر به خلق فرم های ساده و نامفهوم شده است. به همین دلیل ما می خواستیم مانع از خلق چنین طرحی شویم و از فرم های پیچیده تر در معماری بهره ببریم. در این پروژه سعی شده تا با چنین شرایطی در تهران مقابله کند. 

مفهوم اصلی تغییر در این پروژه این بود که توده ساختمان را به جعبه های جداگانه ای تقسیم کرده و سپس در نظمی غیرقرینه این توده های مکعب شکل کنار یکدیگر قرار گرفته و نظم جدید را تشکیل داده اند. فرم مکعب ها دو چهره متفاوت را به ساختمان بخشیده است. حجم های مکعبی با چرخش 90 درجه ای در امتداد یک محور عمودی کنار هم قرار گرفتند و دو گروه مجزا از قاب های مربعی شکل را کنار هم خلق نموده اند. 

بخش اول این باکس های مربعی در ضلع نمای اصلی پروژه قرار دارند که نور و تهویه مناسب را برای ساختمان به ارمغان می آورند. بخش دوم به مکعب های خام اختصاص دارد که با کمی عقب نشینی تراس های نمای اصلی را ایجاد کرده اند. تعریف مجدد جرم ساختمان با یک طراحی به همراه ترفندهای ساده، نمای معمولی را نقض کرده و ادراک بصری از سطح مشترک در یک حجم را تغییر داده است. بنابراین آپارتمان نیلوفر 22 تلاشی جزئی برای مقابله با سیستم نوع شناسی کسالت آور شهری است تا ایده های جدیدی را با راه حل های ساده معماری ارائه کند.