ایوان - خانه

 الگوی ابتدایی شکل دهنده شهر دارای خانه هایی ویلایی یک طبقه با فضای باز تفکیک شده (30 درصد عرصه در جنوب و 10 درصد در شمال) می باشد. در ساخت و سازهای جدید، همچنان الگوی پر و خالی حفظ شده اما آپارتمان های چندطبقه جای خانه های ویلایی را گرفته اند.

آنچه که در فرآیند طراحی مورد توجه قرار گرفت این بود که چگونه می توان همچنان سهمی از حیاط و فضای باز و نیمه باز برای واحد بالا قائل بود. به گونه ای که کیفیت های یک خانه ویلایی ( ساختار فضای باز، نیمه باز، بسته) در طبقه بالایی ساختمان همچنان حفظ شود و مجموعه، ترکیبی از دو خانه کامل باشد، نه یک آپارتمان امروزی. از طرفی با توجه به حضور فضای سبز وسیع در شمال سایت، با الهام از عناصر پایه و پروتوتایپ های معماری ایرانی، «ایوانی برای تماشا» شکل گرفت تا بتوان از طریق آن به نظاره شهر نشست. از طرفی جهت کنترل دید از بیرون به داخل، پرده ای در جلو ایوان قرار گرفت.

عدم محدودیت در تراکم (تا حد مجاز سه طبقه روی پیلوت) این امکان را می داد تا بتوان زندگی را در سطوح مختلف و با کیفیت های متفاوت جاری ساخت. از این رو عرصه های متنوعی (باز، نیمه باز) مانند حیاط ورودی (ایوان)، حیاط بالاخانه، مهتابی و بام شکل گرفت که در ترکیب با فضاهای بسته به صورت هدفمند و طی آداب خاصی با یکدیگر، امکان فعالیت ها و رفتارهای مختلفی نظیر بازی کودکان، تماشای منظر مناسب، مطالعه، خلوت عین در جمع بودن، پخت و پز، صرف غذا و خوابیدن زیر آسمان شب را را با کیفیت و آسایش بیشتر فراهم می کند.