خانه صبا

نمای رو به خیابان نمائی پویا و متحرک است، که توسط ساکنین آپارتمان تغییر می‌کند. این نمای دو پوسته، که سعی در برقراری ارتباط با شهر را دارد از یک لایه شفاف و یک لایه چوبی متحرک تشکیل شده است. چوب‌های اشباع شده با ارتفاع 40/2 متر در ریلی قرار گرفته است، که با همکاری تیم آهنگری و ریخته‌گری پس از یک سال کار مداوم با هزینه اندک طراحی و ساخته شده است و به‌صورت دستی کنترل می‌شود. میزان باز و بسته بودن لایه دوم تابعی از نیاز ساکن خانه به نور، حریم و دید است. در نمای رو به باغ، جعبه‌های گل به‌صورت مدولار روی هم قرار گرفته و نرده‌های بالکن‌ها را شکل می‌دهند. این بدنه سبز از جمع‌آوری آب‌های مصرفی در همان ساختمان و آب باران به‌صورت قطره‌ای و هوشمند  آبیاری می‌شود.

در ساخت این بنا به‌طور کامل از مواد و مصالح بومی و محلی و همینطور مصالح باز مانده از تخریب بنای قبلی استفاده شده است. چوب‌های راه‌آهن که پس از چهل سال استفاده کنار گذاشته شده بودند، مجددا پرداخت و در کف حیاط استفاده شدند. آجرهای باقی‌مانده از تخریب، پس از شستشو و پرداخت در کف و دیوار باغ مورد استفاده قرار گرفتند. کلیه مصالح مصرفی از جمله چوب ، آجر، ورق آهن، سنگ از مواد سازگار با طبییعت می‌باشد، که از منابع بومی و محلی تامین شده است. دو پوسته بودن نمای رو به خیابان از تبادل حرارت مابین داخل و خارج جلوگیری می‌کند. پوسته بیرونی از جنس چوب است، که قابل کنترل بوده و باز و بسته می‌شود تا میزان نور و سایه دلخواه را تامین کند. پوسته دوم پرده‌ای شیشه‌ای از پنجره‌های دو جداره سرتاسری است که با تاکید بر شفافیت، مرزی ظریف میان داخل و خارج بوجود می‌آورد. در طراحی نمای جنوبی از ایده قرارگیری فضای سبز در ایوان استفاده شد، این ایده تمامی بالکن‌ها را پوشش داده و به‌صورت دیواره‌ای یکپارچه باغ را به بام متصل می‌کند و از طرف دیگر عمق ایجاد شده در نما از تبادل حرارت و اتلاف انرژی جلوگیری می‌کند. به‌دلیل کمبود آب در تهران آب‌های حاصل از باران از بام جمع‌آوری شده و به همراه آب‌های مورد استفاده در ساختمان پس از تصفیه، در سیستم آبیاری قطره‌ای کلیه فضاهای سبز استفاده می‌شود.                          

 موقعیت

موقعیت زمین در جنوب خیابان بیست متری واقع شده است. با ابعاد بیست متر بر و پنجاه متر عمق. سی متر شمال زمین براساس ضوابط شهری محل قرارگیری بنا و بیست متر جنوبی محل قرار گیری باغ (حیاط) است. به‌طوری‌که ارتباط باغ با خیابان توسط بنا قطع می‌گردد. حال با توجه به اینکه ضوابط چنین دیاگرام فضائی را حکم  می‌کند، پرسش این است که چگونه می‌توان این ارتباط را برقرار کرد؟

ایده، این بود که با گسترش فضائی سبز از سطح خیابان به نمای شمالی و سپس نمای رو به آسمان (بام) و پس از آن امتداد این جریان در نمای جنوبی(رو به حیاط) سطحی پیوسته به‌وجود آورده و ارتباط حیاط با خیابان را توسط گیاهان سبز برقرار می‌کند. به بیان دیگر سطوح نماهای شمالی، جنوبی، بام و حیاط با استفاده از ایده فضای سبز به هم پیوند داده شدند.