کارخانه شمیم پلیمر

عدم تفکیک معمارانه قلمرو فعالیت گروه‌های مختلف کاری در کارخانه‌های ایران، دلیل اصلی کیفیت نامناسب فضاهای زیستی در چنین کاربری‌هایی است. از انجا که یک کارخانه فضاهای متعدد کاری و  به تبع آن طیف گسترده‌ای از شاغلین از کارگران ساده تا متخصصین آزمایشگاهی دارد، کیفیت کالبدی فضاهای ارتباطی که در حقیقت نقش جداکننده قلمروهای مختلف را نیز دارند، اهمیت دوچندان پیدا می‌کند. شخصیت متداول بناهای صنعتی در ایران، ساختمانی یکپارچه است که به ناچار دیوارهای داخلی نقش جداکننده‌های اصلی را دارند.

این پروژه تلاش میکند با بهبود کالبدی فضاهای دسترسی با این مشکل مقابله کند و کیفیت زندگی شاغلین کارخانه را بهبود بخشد. طرح این مجموعه در اطراف دو فضای تهی عمود بر هم اتفاق می‌افتد. یک فضای تهی کشیدگی جنوب به شمال و فضای تهی دیگر کشیدگی شرق به غرب دارد. هندسهٔ فضای تهی امکان تفکیک بخش‌های مختلف را میسر می‌کند و در عین حال دسترسی هر قلمرو به قلمرو دیگر از طریق این حیاط میانی میسر میشود. ابعاد انسانی، هوای آزاد، نور و سایه، فضای سبز و رنگ کیفیت فضایی حیاط میانی را افزایش می‌دهد. بخش‌های مختلف با دیوارهایی از جنس شیشه یا پنجره‌ به حیاط میانی اشراف دارند و امنیت روانی آن را تأمین می‌کنند.

در انتخاب مصالح و متریال به خلوص آنها توجه شده است. کفها از بتن و ورق‌های فلزی، دیوارها از بلوکهای پیش‌ساخته بتنی، شیشه و پانل‌های پیش‌ساخته بتنی و پله‌ها از بتن درجا ساخته شده‌اند بدون اینکه مصالح دیگری به آنها افزوده شود.