خانه‌ی مادر (سروبانو)

پروژه در مرکز شهر در بافتی مسکونی واقع شده است، جایی در میان کوچه های باریک که خانه های قدیمی به سرعت در حال تخریب و تبدیل به آپارتمان هایی با حداکثر مساحت ساخت و مشرف به هم هستند. خانه متعلق به خانواده ای قدیمی در این محله است که به زبان مردم محله سفره دارند و خانه محل برگزاری رویدادهای مذهبی-فرهنگی محله است. کشف مردم جز از راه بازشناخت معناهایی که در زندگی به کار می برند ممکن نیست و مهم بود بدانیم این آیین ها از نظر آن ها چه معنا و ارزشی دارد.

خانه ی مادر که پیش تر از درون یکپارچه بود می بایست در دو لایه بازتعریف شود، بعلاوه لایه ی بالا برای فرزند و نوه ها از استقلال کافی برخوردار باشد. نیاز به ایجاد ساختاری پاسخگو به دوگانه ی عقیدتی نسل ها که در عین تفاوت ها کل یکپارچه ای را به تناسب قدمت خانه در محله به وجود آورد و نیاز آیکونیک بودن ابژه ی خانه در محله را تامین کند از چالش های اصلی ما بود. از طرفی شرایط اقتصادی یک خانواده ی فرهنگی محدود کننده می نمود.

مرحله ی اول در جهت استقلال سطوح راه پله ی ارتباطی داخلی را حذف و با تاکید بیشتر در حیاط قرار دادیم، به صورتی که به عنوان فضایی بینابینی در تعریف استقلال دو لایه، هم از داخل حیاط و هم از فضای کوچه شناخته شود و از طرفی پله به عنوان پلت فرمی برای تعامل خصوصا در روزهای رویداد مذهبی رفتار کند.

با اضافه کردن لایه ای به نما سعی کردیم مسئله مشرف بودن آپارتمان های مقابل و نور را کنترل کنیم و رواقی با کیفیت فضایی مطلوب را را برای هر دو لایه ی خانه فراهم آوریم. برای بخش جانپناه ها و دید بیرونی پله از شیشه ی فیروزه ای با طیف تیره به روشن استفاده کردیم تا در زمان های مختلف روز بازی سایه ها را داشته باشیم و از طرفی نقش رویداد در خانه را در مقیاس محله یادآور شویم.

باغچه حیاط در جهت ایجاد فضای بیشتر برای براگزاری رویدادها حذف شد و باغچه های کوچک تر در فضای بین ستون های رواق جانمایی شد تا درختان برای کنترل نور و دید آپارتمان های روبرو نیز کارایی داشته باشند و در کنار آن نقشی در منحصر بودن شخصیت خانه ایفا کنند.