ویلای پگاه

 این باغ در شهریار، در غرب استان تهران قرار دارد. هدف اصلی در این پروژه، تقویت روابط میان پروژه و زمینه با استفاده از یک فضای فعال بود. افزودن فضای حائل می توانست پاسخی در مقابل هدف اصلی پروژه باشد. ارتباط با فضای بیرونی علاوه بر باز بودن، بواسطه حجم بسته حائل و فضاهای ترکیبی که به طور همزمان در فضای بیرون و داخل هستند، شکل گرفت.  فضای بیرونی، چرا که عناصر طبیعی و هوای مطبوع را وارد می کند، و فضای درونی، چرا که دارای مرز واضح فضای حائل می باشند.

فضای حائل به دلیل مسطح کردن منطقه از طریق فضای فعال و با اتصال به ساختمان و ادغام با آن، کاملا مانند یک توری عمل می کند، و درختان را در بر می گیرد. این فضای حائل، یک فضای نیمه شفافی را ایجاد می کند که علاوه بر تعامل حسی و بصری، تعامل صوتی نیز ایجاد می کند. به زبانی دیگر، می توان گفت که آن چه در این پروژه صورت گرفت، ایجاد ارتباط و اتحاد فضای داخلی با فضای میانی در محیط اطراف بود. در اینجا فضای ناخالص حدود ۱۰%  فضا بود، اما یک سوم این منطقه به منظور ارزش گذاری بیش تر به باغ برگردانده شد.