طرح پیشنهادی منوچهر پازوکی برای ششمین دوره جایزه معماری میرمیران (خاک، باد و معماری)
اشتراک گذاری
اشتراک در شبکه های اجتماعی :
گزارش خطا
گالری
شرح
ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﺎک: ﻫﺮ آﻧﭽﻪ از ﺧﺎک ﺑﺮ ﻣﯽ آﯾﺪ ﺳـﺨﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﺎک ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد
ﺧﻮدﺑﺴﻨﺪﮔﯽ: ﻣﻌﻤﺎران اﯾﺮاﻧﯽ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﯾﻪ ی ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺧﻮد را از ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﻧﺪ و ﭼﻨﺎن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪﮐﻪ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﯾﻪ ی ﺟﺎﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺧﻮدﺑﺴﻨﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺧﻮد ﺳﺎزوارﺗﺮ در ﻣﯽ آﻣﺪه اﺳﺖ و ﻫﻨﮕﺎم ﻧﻮﺳﺎزی آن ﻧﯿﺰ ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﯾﻪ ی آن در دﺳﺘﺮس ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﻣﻌﻤﺎران اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎور ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﯾﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻮم آورد ﯾﺎ اﯾﺪری (اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ) ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ی دﯾﮕﺮ ﻓﺮآورده (ﻣﺤﺼﻮل) ﻫﻤﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺷﺪﻧﯽ اﺳﺖ از اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی ﺷﻮد.
ﻣﻌﻤﺎران در ﺳﺎﺧﺖ ﻣﯿﺎﻧﺴﺮای (ﺣﯿﺎط) ﮔﻮد ﯾﺎ ﺑﺎﻏﭽﺎل ﯾﺎ ﮔﻮدال ﺑﺎﻏﭽﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ از اﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﺑﻬﺮه ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺑﺮای ﮔﻮد ﮐﺮدن ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎن و دﺳـﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ آب، ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺎﮐﺒﺮداری ﻓﺮاواﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ.
ﻣﻌﻤﺎران ﺧﺎک ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه را دوﺑﺎره در ﻫﻤﺎن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ. ﮔﻮد ﺷـﺪن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ اﯾﺴﺘﺎﯾﯽ ﺗﺎق ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﭼﻮن زﻣﯿﻦ، ﭘﺸـﺖ ﺑﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ راﻧﺶ ﺑﻮد.
ﻣﻌﻤﺎران ﺧﺎک رس را ﺑﺮداﺷـﺘﻪ و روی ﻻﯾﻪ ی ﺳـﺨﺖ، ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺧﺎک ﺳــﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.
