طرح پیشنهادی سهراب کوچک برای هفتمین دوره جایزه معماری میرمیران (معماری فردا)
اشتراک گذاری
اشتراک در شبکه های اجتماعی :
گزارش خطا
گالری
شرح
ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎی ﺷﻬﺮم ﻣﯿﻨﮕﺮم .... ﺗﺼـﻮﯾﺮی ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ از ﺗﻮده ﻫﺎی ﺳﺮد و ﺑﯽ روح ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ آﻏﻮش ﺑﺎز ﮐﺮده اﻧﺪ ﺑﻪ اراﺑﻪ ﻫﺎی آﻫﻨﯿﻦ و ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺟﺪاﯾـﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ را ﻣﯽ داﻧﻨﺪ و ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﻓﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﯽ ﺗﺎب ﺷﻬﺮ ﻣﻦ ﻧﺪارد، روز ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺷﺐ، ﺧﯿﺮﮔﺎه ﭼﺸـــﻢ را آﺟﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎر ﺳﻔﺮ ﺑﺴــﺘﻪ و ﻗﺼـــﺪ ﻋﺰﯾﻤﺖ ﺛﺮﯾﺎ ﮐﺮده اﻧﺪ، ﮔﻮﯾﯽ وارث ﺗﻼﻃﻢ درﯾﺎ ﮔﺸﺘﻪ اﻧﺪ ﺳﺎزه ﻫﺎی ﻧﺎﻫﻤﮕﻮن
ﺷﻬﺮ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎری ﻓﺮدا ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .... ؟
ﻣﻌﻤﺎری ﻓﺮدا روح ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ، روﺣـﯽ از ﺟﻨﺲ ﺧﻮد آﻓـﺮﯾﻨﺶ و از ﺟﻨﺲ ﻃﺒﯿﻌﺖ، و روﺣﯽ از ﺟﻨﺲ ﺣﻀﻮر ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ در دروﻧﺶ
اﯾﻦ ﻣﻌﻤﺎری در ﺟﺎﯾﯽ ﭘﺪﯾﺪ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺻـﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ رﺳﻨﺪ و در ﻫﻢ ﻣﯽ آﻣﯿﺰﻧﺪ در اﯾﻦ زﻣﺎن اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺧﻼﻗﯿﺖ، ﻧﻮآوری و ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﯾﻦ روح را در ﮐﺎﻟﺒﺪ ﻣﺎده ﺑﺪﻣﺪ و ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﯿﺎﻓﺮﯾﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎ ﻧﻈﺎم ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﻪ ﭘﺬﯾﺮای ﺑﺸﺮی ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺟﺰﯾﯽ از اﯾﻦ ﻧﻈﺎم اﺳﺖ
ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻋﻨﺎﺻـﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻫﻤﭽﻮن ﻧﻮر، آب، ﮔﯿﺎه، ﺧﺎک و ﺑﺎد در ﭘﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮد دارای ﺳﺎﺧﺘﺎری ﺷﮕﺮف و ﻣﺪﺑﺮاﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺷﺒﮑﻪ ای ﻣﻨﻈﻢ و اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ ﻃﺒﯿﻌﺖ را ﭘﺪﯾﺪ آورﻧﺪ. ﻫﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺘﺸﮑﻞ از ﺳﺎﺧﺘﺎری ﻣﺪوﻻر و ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی ﮐﻪ ﻫﺮ ﺟﺰﺋﯽ از آن در ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ در ﺧﺪﻣﺖ رﻓﻊ ﻧﯿﺎز ﻫﺎ و ﺗﮑﺎﻣﻞ آن ﻋﻀـﻮ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﮐﻞ ﻧﻈﺎم ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ
ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﺖ از دﯾﺮﺑﺎز ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻣﻨﺸﺄ اﻟﻬﺎﻣﺎت و اﯾﺪه ﭘﺮدازی ﻫﺎی ﺧﻼﻗﺎﻧﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ. اﺑﺪاﻋﺎت اﻟﻬﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﺖ در ﮐﻨﺎر دﯾﮕﺮ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﻧﻮر، آب، ﮔﯿﺎه، ﺧﺎک و ﺑﺎد دارای ﺷﺎﻟﻮده ای ﭘﺎﯾﺪار ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد
ﮔﺴﺘﺮش ﺑﺎﻓﺖ ﺷﻬﺮی ﻃﺒﻖ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ارﮔﺎﻧﯿﮏ ﻣﻮﺟﻮد در ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺒﺐ اﯾﺠﺎد ﺷﺒﮑﻪ ای ﭘﺎﯾﺪار ﺷﺪه، ﺗﺎ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ و اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﯿﻨﻪ از ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺮژی را ﻓﺮاﻫﻢ آورد
ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻘﺮار ﺑﻨﺎ در اﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻃﺒﻖ اﺻﻮل و ﺑﺴﺘﺮی ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده، ﺗﺎ از اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ راﺑﻄﻪ ای ﭘﺎﯾﺪار ﺑﯿﻦ ﺳﺎزه ﻫﺎی اﻧﺴﺎن و ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد
ﻣﻌﻤﺎری ﺷﻬﺮ آﯾﻨﺪه ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﺎری ارﮔﺎﻧﯿﮏ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﭘﻮﯾﺎ و ﻣﻨﻌﻄﻒ ﺑﺮای اﻧﺴﺎن ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽ آورد ﺗﺎ ﻣﺄﻣﻨﯽ ﺑﺮای رﺷﺪ و ﮐﻤﺎل وی ﺑﺎﺷﺪ.
در ﺷﻬﺮ آﯾﻨﺪه اﻧﺴﺎن به عنوان روح ﻣﻌﻤﺎری زﻣﺎن ﺑﻪ در ﺻﺤﻨﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و آﻣﯿﺨﺘﮕﯽ ﺑﯿﻦ ﻓﻀـﺎ و زﻣﺎن در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی اﯾﺠﺎد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻫﺎی ﺷﻬﺮی و ﺳﺒﺐ اﯾﺠﺎد ﺧﻠﻞ در ﻣﺴﯿﺮ رﺷﺪ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﻈﺎم ﺷﻬﺮ ﻧﮕﺮدد.
ﻫﻮﯾﺖ ﺑﺨﺸـﯽ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎ و اﻣﺎﮐﻦ در ﻣﻌﻤﺎری ﻓﺮدا ﺳﺒﺐ اﯾﺠﺎد ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ اﻧﺴﺎن و اﺟﺴﺎم ﺑﯽ روح ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰاری ﺑﺮای اﯾﺠﺎد ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻤﺎ و ﺳﺎﺧﺘﺎری از ﺷﻬﺮ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﭘﻠﯽ ﺑﯿﻦ اﯾﺪه ﭘﺮدازی ﻫﺎﯾﺶ و ﺑﺴﺘﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ، ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ را ﺑﺮای رﺷﺪ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮد ﻓﺮاﻫﻢ آورد.
