واحد شماره 10

طراحی این پروژه، هنگامی از سوی کارفرما ارجاع شد که ساختمان در حال طراحی بود و برای ما، این زمان مناسبی برای ورود به روند طراحی بود. پروژه از ابتدا، به نوعی، با دیدگاه و طرح ما جلو رفت و در آن، از تخریب و به هدر رفتن مصالح که در پروژه‌های بازسازی مرسوم است، جلوگیری شد. کارفرما که متخصص زنان و زایمان است، تنها زندگی می‌کند و دارای خانواده‌ای شلوغ و پر رفت و آمد است. از طرفی، با توجه به خواسته ایشان که داشتن فضای عمومی و خصوصی با مرزبندی جدی و محکم بود، تقسیم فضاها به صورت واحدی دوپلکس، به ایشان پیشنهاد شد (قبلا در پروسه طراحی کل ساختمان، این پیشنهاد داده شده بود و به تایید کارفرما رسید). 

با توجه به مشغله زیاد کارفرما و حضور مداوم در فضاهای شلوغ، تصمیم گرفتیم که ظرف زندگی (ساختمان) خنثی و آرامی برای ایشان در نظر بگیریم که با توجه به سلیقه خویش، بتواند به آن رنگ ببخشد. کل پروژه را به مثابه ظرفی در نظر گرفتیم که اشیاء، اشخاص و … به آن رنگ می‌دهند. رنگ اصلی پروژه، سفید و طوسی است که با اشیاء، اشخاص، لباس، تابلو و … جان می‌گیرد و نمایانگر جریان زندگی است، ظرفی که با اضافه‌کردن المان‌های رنگی کوچک (تابلوی نقاشی، پارچه‌های رنگی و …) می‌تواند با رنگی خاص معرفی شود، به طوری که می‌تواند هر سال رنگی جدید داشته باشد و از وجود رنگ‌های متفاوت، با هزینه اندک، در دوران زندگی لذت برد. 

با توجه به سن کارفرما و جلوگیری از مشکلات رفت‌وآمد از پله‌ها، بالابر برقی تعبیه شد. همچنین، استفاده از متریال چوب در کف و پله‌ها، هرچند با رنگی خنثی، ولی با توجه به ذات چوب، گرمی خاصی به پروژه می‌دهد.