ساختمان ازگل

طی دهه های مختلف ، شهر نشینی در تهران تغییرات زیادی درمورد، نسبت فضای باز و نیمه باز به فضای بسته وجود داشته که به طبع این تغییرات تاثیرات زیادی در روش زندگی رخ داده است. در حال حاضر آّپارتمانهای کوچک کمترین میزان فضای باز و یا نیمه باز را درون خود دارند. با توجه به اینکه شهرسازی تهران انباشتی از آپارتمان های محصور مابین یکدیگر است و از سوی دیگر بخش زیادی از ساخت و ساز شهری مربوط به این گونه از الگوهای زیستی می باشد. از این جهت ایجاد الگوهای جدید در ارتباط با تغییر این گونه از آپارتمان ها موضوع مطالعه در این پروژه بوده است. مکان پروژه مجاور یک فضای خالی می باشد که قابلیت ساخت را ندارد . بنابراین این پروژه دارای سه نمای شمالی – جنوبی و شرقی می باشد .آپارتمانی در زمینی به مساحت (۲۲ * ۱۰) در منطقه ازگل با برنامه سه طبقه روی همکف ، این آپارتمان برای یک خانواده طراحی شده و شامل یک واحد دوبلکس (طبقات دوم و سوم)و یک واحد مهمان و یا برای یکی ازاعضای خانواده در آینده می باشد (طبقه اول).

مساله طراحی این پروژه
 مساله پروژه خارج شدن از الگوی رایج برای آپارتمان های روی همکف و infill بوده که بتواند فضاهای باز و نیمه بازرا در درون پروژه توسعه دهد. زندگی در یک فضای کوچک ولی با امکانات مختلف و با چرخش هوا، نورطبیعی و استفاده حداکثری از فضای سبز در ارتباط با عملکردهای درونی از اساسی ترین اهداف طرح می باشد. در این پروژه محدودیت ابعاد زمین ما را به چالش شکل دهی فضای راه پله به فضای نیمه باز در یک محور سوق می دهد که نقش راه پله ، فقط یک ارتباط ساده نیست ، بلکه این فضا ، حیاط ، آسمان و هوای طبیعی را با یکدیگر مرتبط می کند .تمامی فضای سکونتی از طریق این امکان دارای گردش طبیعی هوا می باشند . کیفیت راه پله به عنوان یک فضای نیمه باز در درون ساختمان نقش رابط بصری با فضای حیاط، آسمان و افق دید شهری می باشد همچون دهلیزی که درک هم زمان بیرون و درون را میسر می کند.

مساله مهم دیگر پروژه قابلیت استفاده از فضای ایوان در کاربردی قابل انعطاف در ارتباط با فضای درون و بیرون بنا می باشد؛ که از طریق ایجاد و توسعه فضای قابل انعطاف شامل فضای باز ، نیمه باز و بسته که در فصول مختلف قابل استفاده می باشد ؛ به صورتی که در زمستان بخشی از فضای داخلی می گردد؛ و همچنین در تابستان به عنوان فضای بیرونی ( بهارخواب) مورد استفاده قرار می گیرد. سقف این فضا متحرک می باشد و با موتور بازو بسته می گردد و از طریق بازشو رو به حیاط ، قابلیت باز و بسته شدن در رابطه با محیط پیرامونی و درونی ساختمان را دارد.در این پروژه تلاش شده است بین فضاهای عمومی در محورهای مختلف عمودی و افقی، ارتباط بصری صورت گیرد تا ارتباط افراد درهر فضای مجزا برقرار باشد. این مساله از طریق سازماندهی فضایی پروژه اتفاق افتاده است. با توجه به قرارگیری بازشوها در واحدهای مسکونی به راه پله، امکان تهویه طبیعی هوا در فصول گرم و معتدل فراهم شده. دراین قسمت راه پله شیشه هایی بین آجرها کار شده است که با توجه به خالی بودن جبهه کناری امکان انتقال نور خورشید را به این فضا در ساعت های مختلف روز فراهم می نماید.

ایده سازماندهی پروژه
 در نظام هندسی شکل گیری پروژه عرض ساختمان به سه قسمت تقسیم بندی شده است که نمود آن در شکل گیری فضاهای درونی دیده می شود و فضای شبه ایوان داخلی نیز در قسمت مرکزی (در پلان و مقطع) شکل گرفته است و دسترسی های پروژه از طریق پله در یک محور بوجود آمده است که از این طریق امکان بهره برداری از حداکثر فضای مفید پروژه بوجود آید.

ایده متریالی پروژه
 آجر سنتی به صورت سفت کاری و نازک کاری ( نه به صورت تک لایه ) در پروژه استفاده شده است مصالح آجر در این پروژه فضا های حرکتی، وید ها و سطوح بیرونی بنا را تعریف می کند. در قسمت هایی که احتیاج به کنترل نور و دید می باشد، آجر با زوایای مختلفی قرار گرفته که دید از درون به بیرون را فراهم می نماید ولی هم زمان دید بیرون به داخل کنترل می گردد.
 حرکت نور خورشید عاملی برای متغیر کردن کیفیت سایه و نور در فضا های درونی ازطریق آجر چینی با زاویه های متغیر بوجود آورده است؛ که هدف از این کار اهمیت دادن به تغییر کیفیت حضور نور در زمان و فصول مختلف در درون پروژه می باشد.