بهره گيری از روش های معماری سنتی در صرفه جويی انرژی

ايران به علت موقعيت جغرافيائی و اقليمی می تواند با در نظر گرفتن عوامل ديگر مانند اقتصاد، عدم وابستگی و ... با بهره گيری از انرژی های طبيعی ( غير زيرزمينی) مانند خورشيد و باد و...به صرفه جوئی در مصرف انرژی، با استفاده از تجربيات گذشتگان، و كمك گرفتن از روشهای معماری سنتی، شده است. اين توصيه ها، به طور كامل در مسائل شهری و بطور جز در فضاهای مسكونی بيان می شود. بنابراين جهت استفاده از انرژيهای طبيعی، هماهنگ نمودن محيط زيست با شرايط اقليمی حاكم بر آن، اولين قدم محسوب می شود و يا به عبارتی شرط لازم برای بهره گيری از شرايط طبيعی، هم آهنگی وانطباق ساختمان ها با شرايط اقليمی است. آنچه در بافت قديمی شهرهای ايران ، بخصوص در حاشيه كوير ، می توانست در صرفه جوئی مصرف انرژی مؤثر باشد ، وجود اصل در معماری سنتی منطبق با اقليم ، و نتيجتاً استفاده از مصالح مطلوب آن محيط است. اما در حال حاضر رعايت مقررات و استانداردهای ساختمانی ، بر اساس تكنولوژی جديد منطبق با اقليم و بهره گيری از مصالح موجود و متداول ، می تواند تا اندازه ای كاهش دهنده مصرف انرژی در بافت های مسكونی باشد. در شهرهای بزرگ و پرجمعيتی مانند تهران، قبل از پرداختن به نحوه استانداردكردن مسائل فنی و از اين طريق به صرفه جوئی در مصرف انرژی دست يافتن، بايد به مسائل كلی تری توجه كرد. و با در نظر گرفتن موقعيت جغرافيائی و اقليمی و عوامل ديگر بخصوص جهت وزش باد می توان، روند طراحی شهری را اصلاح و نحوه قرارگيری ساختمانها را بر اين اساس تغيير داد.