ارزیابی تأثیر ضوابط و مقررات شهرسازی و ساختمانی بر تحقق‌پذیری نظام ارتفاعات (طرح بازنگری طرح تفصیلی منطقه چهار اصفهان)

رشد شتابان شهرنشینی در نیم قرن معاصر ایران موجب گسترش فزاینده محدودۀ شهرها و توسعه ساخت‌وساز در آن‌ها شده است. ازجمله مسائل و چالش‌های مهمی که در شهرهای ایران و بخصوص در کلان‌شهرها مطرح است؛ عدم توفیق طرح‌های توسعه شهری در کنترل تراکم و ارتفاع شهر است. رویدادی که در کلان‌شهر اصفهان باعث گسترش صددرصدی محدوده شهر با تراکم جمعیتی حدود یک‌صد نفر در هکتار، خارج از برنامه و طرح‌های توسعه شهری مصوب در اراضی پیرامونی و عمدتاً کشاورزی شده است؛ همچنین با وجود حدود 2500 هکتار بافت فرسوده مصوب و به همین میزان بافت فرسوده غیر مصوب، در قیاس با محدوده حدود 21000 هکتاری شهر[1]، نوسازی و توسعه بافت‌های درونی نیز، ناکام بوده است. در باب ارزیابی میزان تحقق‌پذیری این طرح‌ها، کتب و پژوهش‌های متعددی به رشته تحریر درآمده که عمدتاً به تأثیرپذیری این طرح‌ها از عوامل بیرونی همچون شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و ارزیابی میزان تحقق‌پذیری آن‌ها تحت تأثیر آن‌ها پرداخته است. آنچه در این پژوهش که با روش تحلیلی_توصیفی و در مقیاس یکی از مناطق پانزده‌گانه شهر اصفهان انجام گرفت، بررسی تأثیر دو عامل کالبدی بافت مسکونی یعنی الگوی قطعه‌بندی و الگوی شبکه معابر بر نظام ارتفاعات مصوب محدوده منطقه 4 و با هدف ارزیابی میزان تحقق‌پذیری ارتفاع و تراکم پیش‌بینی‌شده در آخرین طرح توسعه شهری آن منطقه یعنی طرح بازنگری طرح تفصیلی ابلاغی سال 1393 بود. طبق آمار و نقشه ارتفاعات حاصله از این پژوهش، نظام ارتفاعات تحقق‌پذیر در منطقه 4 با نظام ارتفاعات مصوب آن دارای مغایرت اساسی بوده و همچنین 24 درصد تراکم پیش‌بینی‌شده در افق طرح، محقق نخواهد شد.

The fast growth of urbanism in Iran throughout the last half-century resulted in upholding the expansion of cities as well as the promotion of constructions thereof. Of significant problems and challenges Iran’s cities and metropolises ,in particular, are exposed to, is the failure of urban development plans in control of city height and density. A matter which has led to 100% expansion of the city area with a population density about 100 individuals in each acre of Isfahan metropolis, in a way that is far beyond the urban predicted developing plans in surrounding areas and mostly agriculture fields. As for the existence of about 2500 acres approved archaic fabric as well as similar disapproved archaic fabric in comparison with the 21000-acre area of the city, it has been ineffective in the renovation and development of inner fabrics.
There are multiple books and studies regarding the performance of these plans mostly on impressibility of these plans from external factors such as economic, social, politic conditions and the evaluation of their implementation level under their influence. What is discoverable in this study in a descriptive-analytic way and in the scale of one district out of 15 districts of Isfahan is the exploration of two residential fabric physical factors, i.e., segmentation and passage network patterns on attested heights by-law for district-4 for the evaluation of implementation level of predicted height and density in its last urban development plan, that is, comprehensive plan revision enacted in 2014.
According to the records and maps achieved from the present study, the height plan implementable in district 4 is in contrast with attested height plan; likewise, the 24% density predicted in its perspective is not accessible.

(2.5 مگابایت) دانلود مقاله