ارتقاى فضاهاى سبز به فضاهايى سرزنده براى شهر
توجه خاصى شده است. به اين منظور حاشية بزرگرا هها، كنارخيابانها، فضاهاى خالى ميان باف تهاى مسكونى، بخ شهاى فرسودة مناطق مختلف استفاده م ىشوند و از فضايى پرت و بيهوده، به فضايى سبز تغيير م ىيابند و در چهرة شهر اثر قابل ملاحظه اى بر جاى مى گذارند. با وجود اين، مشاهدات نشان مى دهد كه، نتوانست هاند شمار قابل توجهى از اين گونه فضاهاى سبز را از قطع هاى زمين و لك هاى سبز به مرتبة فضاى عمومى سبز ارتقا دهند. اين فضاهاى سبز، بسترهاى بسيار مستعدى براى برخى از فعالي تهاى جمعى مردم هستند و م ىتوان آ نها را به فضاهايى سرزنده و پويا تبديل كرد. به نظر مى رسد كه، فراهم آوردن زمين ههايى براى برخى از رفتارها و كاركردهاى جمعى در اي نگونه فضاهاى سبز مى تواند به سرزنده كردن آ نها كمك كند. با اين كار د لبستگى و علاقة مردم و بهان ههاى حضور و استفادة آ نها از فضاهاى سبز بيشتر م ىشود و اين امر ضمن زنده و فعال كردن فضاهاى سبز، به رشد شخصيت افراد و بهبود روابط اجتماعى آنها كمك م ىكند. براى اين منظور شايسته است كه اولاً در روش برنامه ريزى و طراحى شهرى مرسوم در ايران تأمل و براى اين فضاهاى شهرى اهميت بالاترى قائل شود، ثانياً در هنگام طراحى فضاهاى سبز با راهكارهاى معمارانه و خلاق، و پي شبينى برخى از فضاها و عناصر لازم و جوابگو براى عرضة برخى خدمات خاص به مردم، در پيشبرد نيات فوق به صورت عملى فعاليت شود. در مقالة حاضر به اين مقوله توجه گرديده و به ذكر برخى ملاحظات و نكاتى پرداخته شده است كه، شايد بتواند طراحان محيط را در راه نيل به هدف فوق يارى رساند.
(6.2 مگابایت) دانلود مقالهمشخصات مقاله
بهرام سلطانى، كامبيز. مبانى معمارى فضاى سبز شهرى. تهران: ديد (به سفارش مركز مطالعات و تحقيقات شهرسازى و معمارى ايران)، 1384
« تهران خاكسترى، باغ شهر مى شود»، در مجله منظر (در متن خبر). ش 4 (بهمن ماه 1388 )، ص 48
رضويان، محمدتقى. برنامه ريزى كاربرى اراضى شهرى. تهران: منشى، 1381.
صالحى، اسماعيل. ويژگ ىهاى محيطى فضاهاى شهرى امن. تهران: وزارت مسكن و شهرسازى، مركز مطالعات و تحقيقات شهرسازى و معمارى،1387.
طرح جامع شهر تهران، مصوب سال 1386.
گل، يان. زندگى در فضاى ميان ساختمان ها، ترجمة شيما شصتى، تهران: جهاد دانشگاهى، 1387.
Bell, Simon. Landscape: Patterns, Perception, and Process, E&FN Spon, 1999.
Dunnett, Nigel & Carys Swanwick, & Helen Wooley. Improving Urban Parks, Play Areas, and Open Spaces, London: Department of Landscape, University of Sheffield, 2002.
Hines, Susan. ”Triumph in the Tenderloin”, in Landscape Architecture, No. 2, Vol. 98 (February 2008), pp. 106-113. Newman, Oscar. “Creating Defensible Space”, US: Department of Housing and Urban Development, 1996.
Rowles, G. «Places and Personal Identity in Old Age», in Journal of Environmental Psychology, No. 3 (1983), pp. 57-83.
Sime, J.D, «Creating Places or Designing Spaces», Journal of Environmental Psychology, No. 6(4) (1986), pp. 374-377.
Skantze, A, “Built Environment and Meaning Architecture of a Suburb from a User Perspective”, in M.Gray(ed), Evolving Environmental Ideas, Changing Ways of Lfe, Values and Design Practices, IAPS No. 14, Stockholm: Conference book of proceedings, Department of Architecture and Urban Planning, Royal Institute of Technology, 1977.
________ . Learning in the Context of Planning, Sweden: Presented in International Conference for Integrating Urban Knowledge & Practice Gothenburg, 2005
Speller, Gerda. “A Place of my own”, in Green Places, No. 23 (March 2006), pp. 18-20.
Speller, G & N. Ravenscroft & H. Oppewal. “Focusing on Urban Ggreen Spaces”, in Presentation to IAPS, No.18, Vienna, Austria, 1983.
Stine, Sharon, Landscape for Learning: Creating Outdoor Environments for Children and Youth, Wiley, 1996.
Tuan, Y-F. Spaces and places: the perspective of experience, University of Minnesota Press, Minneapolis, 1977.
Urich, R.S. “Human responses to vegetation and landscapes”, Landscape and Urban planning, No. 13 (1986), pp. 29-44.
Urich, R , Simons RFI & B.D Losito & E. Fionito & M.A. Miles & M. Zelson. “Stress Recovery During Exposure to Natural and Urban Environments”, in Journal of Environmental psychology, No. 11 (1991), pp. 201-230
مسابقات
جوایز
نشریات