ضوابط كلی برنامه ريزی ساخت و ساز شهری بر اساس ملاحظات ژئوتكنيک لرزه ای
اشتراک گذاری
اشتراک در شبکه های اجتماعی :
گزارش خطا
چگونه می توان از نتایج مطالعات ریز پهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای در تعیین کاربری اراضی شهری استفاده کرد؟
در مواقعی که ساختگاهی برای احداث بنایی خاص نامناسب باشد، چگونه می توان از نتایج مطالعات ریز پهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای در تدقیق فرایند طراحی مقاوم سازه ها در برابر زلزله استفاده کرد؟
فرایند استفاده از نتایج مطالعات ریز پهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای در برنامه ریزی ساخت و ساز شهری در ایران با چه موانع فنی و حقوقی مواجه است و برای رفع آنها چه باید کرد؟
به هنگام وقوع زلزله، پاسخ لرزه ای سطح زمین و حجم خرابی ها نه تنها تابع مشخصات چشمه و فاصله از گسل مسبب، که تابع مشخصات مکانیکی و هندسی لایه های تحت الارضی و بنابراین، در نقاط گوناگون یک شهر متفاوت است. کاربرد نتایج مطالعات ریز پهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای در برنامه ریزی ساخت و ساز شهری را می توان گامی موثر در مدیریت و کاهش خطر پذیری بناها و خسارات ناشی از زمین لرزه دانست. در مقاله حاضر تلاش بر این است که ضوابطی برای به کارگیری نتایج مطالعات ریز پهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای در تعیین کاربری زمین و ارتقای فرایند طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله ارایه شود. ضوابط مزبور به صورت تابعی از دو متغیر تنظیم شده است: نوع خطر ژئوتکنیک لرزه ای و نوع بنا. برای این منظور چهار خطر رایج ژئوتکنیک لرزه ای- خطر گسلش سطحی، آثار خاص حوزه نزدیک گسل، خطر شدت بالای ارتعاش زمین و خطر تشدید - و همچنین انواع بنا ها به لحاظ اهمیت و ارتفاع مدنظر قرار گرفته اند.
مسابقات
جوایز
نشریات
